Waarom ben ik hier?

Als een gevoelige persoon kan ik de energie van anderen goed aanvoelen. Dit energie kan positief zijn maar ook negatief zijn. Als immigrant heb ik met enige regelmaat gevoeld dat mensen mij willen zeggen: “Waarom ben je hier?”

Ik weet heel goed dat ik geen invloed heb op anderen tenzij anderen dit toelaten. Ik weet dat ik geraakt word door deze vraag daarom is dit een van mijn interne vraagstellingen. Waarom word ik geraakt als ik voel dat andere iets wil zeggen over mijn aanwezigheid in hun land.  

Ik stel deze vragen liever aan mij: Wat doe ik hier in Nederland? Waarom woon ik hier? Waarom heb ik besloten om hier mijn toekomst op te bouwen, hier mensen te helpen, hier te leven en hier dood te gaan? Waarom leef ik als “immigrant” terwijl ik dit leven maar een keer heb gekregen?

Deze vragen komen bij mij op als ik zelf nare dingen meemaak of als ik zie hoe ik en andere immigranten keer op keer in de problemen komen over de werkvloer en bij het opvoeden van hun kinderen.

Ik zeg vaak dat wij in essentie bijna allemaal dezelfde mensen zijn met vergelijkbare lichamen en wij hebben vergelijkbare lichamelijke, geestelijke, sociale en spirituele behoeftes. Toch zijn wij in de realiteit anders dan elkaar en iedereen is anders. Dat verschil mag er zijn. Er zijn zo veel verschillende soorten bloemen in de wereld en ze hebben allemaal bestaansrecht. Alle bloemen zijn mooi op hun eigen manier.

Ik merk dat taal, cultuur en levensovertuigingen van de kinderen van immigranten heel anders kunnen zijn dan die van hun ouders. Die generatiekloof kan samen met de culturele kloof nog groter zijn. Ouders kunnen bang zijn dat hun kinderen niet meer geloven in hun normen en waarden.

Waarom beslis ik toch om hier te wonen? Waarom leef ik met verschillende culturen in mijn hart en hoofd? Waarom ben ik steeds aan het accepteren en accepteren? Ik heb heel veel laagjes van immigratie ontvouwd maar ik weet niet hoeveel er nog zijn. Immigratie heeft mij diep vanbinnen geschud.

Ik heb hoop dat morgen beter zal zijn voor mij, mijn kinderen en iedereen om ons heen ongeacht hun nationaliteit. Tegelijkertijd ben ik bang van alle haat en discriminatie tegen mensen die er anders uitzien, andere rituelen hebben en niet zo goed zijn in het begrijpen van de taal en cultuur en die beperkt zijn in communicatie met mensen die anders in het leven staan dan zij.  

Ik stel bijna dagelijks deze vraag aan mijzelf.  Tot nu toe heb ik geen concreet antwoord op mijn vraag. “Wat doe ik hier”?

• Is dit geld? Nee de hoeveelheid geld wat ik hier verdien kon ik makkelijk in mijn eigen land ook verdienen.
• Levensgemak? Ja en nee. Nederland is een mooi land met goed geregeld openbaar vervoer, schone straten en drink water en om dit allemaal te behouden moet je hard werken.
• Betere toekomst van mijn kinderen? Hier heb ik ook twijfels aan. Zij blijven anders met dingen als uiterlijk, cultuur en religieovertuigingen.  
• Is dit liefde? Ja ik kwam hier vanwege liefde maar ik hoefde hier niet voor altijd te blijven. Ik kon samen met mijn man andere keuzes maken. Toch ben ik hier.
• Is dit veiligheid: Ja. Ik hoop dat het hier in Nederland altijd veilig en gezellig blijft. Ik droom dat op onze planeet aarde mensen veilig en gelukkig zijn. Iedere mens kan zonder enige vorm van discriminatie  op de aarde gaan waar die maar wilt met volle zelfvertrouwen. Zonder dat ze zich moeten schamen boor hun immigratie en zich ergens schuldig voor voelen.

Was er iets anders? Welke levens uitdagingen waren er dat ik liever als een immigrant hier leef? Ik ben opzoek. Ik blijf delen. Tot morgen!